"12 Temmuz Beyannamesi, Türkiye Cumhuriyeti Cumhurbaşkanı İsmet İnönü tarafından 12 Temmuz 1947'de yayımlanan bildiridir. Metin, 1946 seçimleri ve Hürriyet Misakı sonrasında muhalefet partisi Demokrat Parti ile iktidardaki CHP arasında yaşanan şiddetli siyasi gerilim üzerine ortaya çıkmıştır. Bu bildiri ile İnönü, iktidar ve muhalefete eşit mesafede duracağını ve aralarında uzlaşma sağlamayı hedeflediğini açıklamıştır.
12 Temmuz Beyannamesi adıyla ünlenen bildiri, 11 Temmuz 1947 günü akşamı radyoda okunmuş, ertesi gün ise ulusal gazetelerde yayımlanmıştır".
Yukarıdaki alıntıdan sonra konumuza geçebiliriz.
Geçmişi hatırlamanın -eğer ondan ders çıkarırsak- büyük bir faydası vardır. Yoksa boşuna yaşanmış olur.
Cumhuriyet tarihinin büyük olaylarından biri de hiç şüphesiz 27 yıllık tek parti iktidarından -yapılan 1950 seçimi ile- çok partili hayata geçiştir. Bu başarının bence üç ayağı vardır.
1-Sovyetlerin tehdidine karşı Türkiye'nin askeri batı ittifakı NATO'ya girmek ihtiyacı ve bunun için çok partili demokratik bir siyasal düzene girmenin şart olması.
2-1946 seçimlerdeki baskı ve sandık hilelerinin artık işe yaramayacağını anlayan İsmet Paşa'nın 12 temmuz beyannamesi ile normalleşmeye olan katkısı.
3-Celal Bayar'ın "devri sabık yaratmayacağız" sözleri de geçişi kolaylaştırmıştır. Çünkü hesap soracağız diyen çılgın bir muhalefet iktidarı almayı zorlaştırıyor demektir.
Erdoğan kimseye nasip olmayan 20 yıllık aralıksız bir ülkeyi yönetme becerisi gösterdi. Bütün iktidarlar yıpranır, halkta değişim arzusu doğar. Umarım bu değişim isteğine Erdoğan artık karşı çıkmaz. 1950 de olduğu gibi bu işi kolaylaştırır...